گرامیداشت اربیعین حسینی با حضور میلیونی عاشقان آن حضرت در کربلا

السلام علیک یا ابا عبدالله

لبیک یا حسین

عاشورا خونی همیشه جاری در بستر زمان و مکان

حادثه غمبار کربلا، یکی از رویدادهاى تاریخ ساز و در نوع خود بی نظیر است. رویدادی به این بزرگی و عظمت در طول تاریخ و حیات بشر بر روی این کره خاکی هرگز سراغ نداریم.

عاشورا جرقه ای بود که اشعه هاى تابناک آن از محدوده زمان و مکان فراتر رفت. قیام حق طلبانه حسین بن علی علیهماالسلام، مرزهای زمانی و مکانی را در هم نوردید و رنگ جاودانگى به خود گرفته است. کربلای حسینی هر روز بیش از گذشته انبوه دلهای بیدار را شیفته خود ساخته و خواهد ساخت. لذا جای تعجب نیست که هرچه زمان می گذرد ، حقانیت این نهضت بیشتر آشکار گردیده، وجدان های خوابیده را بیدار کرده و در دلهای حقیقتجو توفان به پا می کند و هرساله آنها را سیل آسا به سمت حرم و بارگاه سید و سالار شهیدان رهسپار می سازد.

حقیقت، مانند آفتاب عالم تاب می ماند؛ ممکن است مدتی پشت ابرهای تیره ناشی از خدعه و نیرنگ یزیدیان زمان پنهانش کنند؛ اما روزی ابرها کنار خواهد رفت و نور حقیقت خواهد تابید و همه جا را روشن و نورانی خواهد ساخت. 

بر اساس آموزه های قرآن کریم، در هر جنگی که رخ می دهد، یکی از طرفین حق و دیگری باطل است، به عبارت دیگر یکی در راه خدا می جنگد و دیگری در راه کفر و شرک و طاغوت؛  قرآن کریم این مسأله را به عنوان یک پند و عبرت معرفی می کند تا بندگان خدا همیشه متوجه این موضوع باشند:

«قَدْ کانَ لَکُمْ ایَةٌ فى فِئَتَیْنِ الْتَقَتافِئَةٌ تُقاتِلُ فى سَبیلِ اللّهِ وَاُخْرى کافِرَةٌ».

(سوره آل عمران ،آیه 13)

(در دو گروهى که با هم روبه رو شدند عبرتى است براى شما که یک گروه در راه خدا و گروه دیگر در راه کفر نبرد مى کرد).

امام حسین تمام هستی خود را در راه خدا و احیای دین جدش نثار کرد تا امت اسلامی از جهالت و گمراهی نجات یابند و در پرتو نهضت عاشورا حق را از باطل تشخیص دهند. در زیارت اربعین که از ائمه معصومین(ع) نقل شده است، چنین می خوانیم:

« وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیْرَةِ الضَّلالَةِ».

« خدایا! او (حسین) خون خود را در راه تو نثار کرد تا بندگان تو را از جهالت و حیرت ضلالت ، نجات بخشد».

باید توجه داشت که امروز بار دیگر عاشورا تکرار شده است، یزیدیان زمان، بار دیگر در مقابل حسینیان صف کشیده اند. دیروز از خود حسین می ترسیدند و کمر به قتلش بستند، امروز حتی از حرم بارگاهش نیز در هراسند و قصد تخریبش را دارند. زیرا می دانند تا زمانی که حرم و بارگاه او نماد حق طلبی و عدالت خواهی است. حرم او نمادهمان اسلام خالص و زلالی است که خداوند از طریق فرشته وحی بر جد او حضرت محمد مصطفی(ص) نازل کرده است.

تا این نماد باقی است و پرچم خونین حسینی بر فراز گنبد و بارگاه آن در اهتزاز است، بدان معناست که اسلام هنوز زنده است و خون حسین هنوز در رگهای امت مسلمان جاری است و به آنان شناخت، آگاهی، معرفت و توانایی، انگیزه و حرکت می بخشد. و این بزرگترین مانع برای طاغوتیان زمان است که نمی گذارد به اهداف نا مشروع و توسعه طلبانه خود به منظور سلطه بر جهان اسلام و غارت سرمایه های مادی و معنوی مسلمانان دست یابند.

 اما حسین دیگر تنها نیست؛ بلکه راه پیمایی میلیونی زائران حسینی در اربعین امسال و سال گذشته نشان داد که میلیون ها عاشق دلباخته، آماده اند با تمام وجود در مقابل یزیدیان زمان تا آخرین قطره خون خود مقاومت کرده و از آرمان شهدای کربلا و حرم و بارگاه سرور و سالار شهیدان محافظت کنند. خونی در سال 61 هجری در کربلا ریخته شد ، خون فرزند سول الله بود که هر گز نخواهد خشکید و تا قیام قائم آل محمد در بستر زمین و زمان جاری خواهد بود و امت اسلامی را از گزند حوادث مصون می دارد.

یزیدیان زمان هم در هر قالب و لباسی که هستند و تحت هر نام و عنوانی که قرار دارند بدانند که هرکه با آل محمد در افتد، بر افتد و سرنوشت و سر انجامی مشابه یزید و یارانش در انتظار آنان خواهد بود.

این مقاله را به پیشگاه مقدس سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام؛

به شهدایى که خون خود را به حمایت از فرزندان فاطمه زهرا علیهاالسلام و درهم کوبیدن سلطه یزیدیان نثار کردند؛

به شهدا و گلگون کفنان انقلاب اسلامى افغانستان که در احیاى اسلام و حمایت از قرآن و درهم کوبیدن سلطه استعمارگران و یزیدیهاى زمان به خاک و خون غلتیده و هر روز می غلتند؛

به تمامی شهدایی که در دفاع از حریم اسلام و کرامت انسانی ، در اقصی نقان جهان جان خود را تقدیم حق کردند؛

و به همه مسلمانان و عدالت خواهان جهان؛

تقدیم می کنم.

سیدمحمدعلی عادلی

بیست و پنجم قوس 1393.